Futbol oyununun en önemli halkalarından FUTBOLCU, ANTRENÖR, YÖNETİCİ VE TARAFTAR.. Anlatacağım konu gezmişten bugüne kadar seyrettiğim ve oynadığım dönemlerin futbolcu karakterlerini sizlere anlatmak olacaktır.

1969 yıllarında inanılmaz kötü saha ve malzeme şartlarında mücadele eden oynadığı maçı kazandığında verdiği emeğin karşılığı takımının galip gelmesinden aldığı manevi haz ile gurur duyan, yenildiğinde taraftarının, ailesinin ve akrabalarının, arkadaşlarının yüzüne utanarak bakan bir futbolcu karakteri var idi.

O yıllarda Kahramanmaraş’tan Y.S.E. takımı Türkiye deplasmanlı liginde oynuyordu çok kaliteli futbolcu ağabeylerim var idi. Maçlar Batıpark Stadyumu’nda oynanıyordu. Pazar günkü maçlarda tel örgü olmamasına rağmen inanılmaz bir taraftar topluluğu duruyordu. İnanılmaz bir heyecan anlatmak mümkün değil. Takımımız maçlar sonunda dramatik bir maçla elenmişti. O dönemin futbolcularındaki sorumluluğu ve ruhu anlatmak mümkün değildir.

Şu anki saha şartlarına ve imkânlara bakıyorum o heyecan o taraftar yok. Nedeni o ruhtaki futbolcu o ruhtaki taraftar yok. Var olan az miktardaki taraftar takımının yerinde kendilerine finans sağlayan kişilere tezahürat yapıyorlar. (Bu konuya diğer yazılarımda açıklık getireceğim.)

Yukarıda bahsettiğim futbolcu büyüklerimizi saygıyla anıyorum. Bu dünyadan ayrılanlara rahmet diliyorum.

1973 – 1982 yılları arasında yeni bir Jenerasyon oluşmuştu ama en büyük şanssızlığımız yine profesyonel takımın olmamasıdır. Yine Batıpark’ın taşlı zemini yine amaçsız maçlar.

Kahramanmaraş’ın dışarı açılımı çok geç olduğundan kentin sportif tanıtımı çok olmamıştır. Onun için ne futbolcu ne antrenör dışarı açılamamıştır. Bu olumsuzluklara rağmen yinede kaliteli ve yetenekli futbolcu arkadaşlarımız yetişmiştir.

Bu yıllarda bizler iyi bir antrenör tarafından eğitimli olsaydık (alt yapı olarak) bir çoğumuz geçmişte 1. liglerde oynayabilirdik. O yıllardan bu yıllara baktığımda Kahramanmaraş’ta 4 adet 3’ü çim 1’i toprak saha var.

Antrenörleri takımın ağabeyleri (sadece koşu ve aramızda maç) yaptırırlardı.

Şimdi ise A.B.C olmak üzere 200 antrenör var. Ayrıca bizim dönemlerde televizyon siyah beyaz, senede beş veya yedi maç gösterirdi. Ama şimdi haftada 8 adet maç, bunlarda dünyanın en önemli ligleri ve takımları. Aradaki farka bakınız.

jb>Bizim dönemimizin futbolcularında kişilik için önemli unsurlardan biri; sorumluluk iki; kazanma hırsı üç; ruhu var idi.

Şimdiki sporcularda, futbolcularda sadece para hırsı var, en önemlisi RUHLARI yok.

FETHİ ÇOKKESER
(GSM: 0. 537. 700 34 50)

(KAYNAK: www.edehaber.com)