BAŞBAKAN Yardımcısı Cemil Çiçek’e soruyorum bu soruyu. “Evet, ama temkinli bakmalıyız” diye ekliyor. Çünkü terörün devam etmesinden kendileri için fayda umanlar bu süreci sabote etmek isteyeceklerdir!

Kimler mesela?

Çiçek, isim vermiyor ama anlıyorum ki, iki şeyi kastediyor: PKK tarafında birileri barışı engellemek için provokasyonlar yapabilir... Türkiye’nin terörle uğraşıp didinmesini isteyen yabancı servisler de kışkırtıcılık yapabilir.

Çiçek, PKK’nın birçok bağlantısının bulunduğunu, hepsinin bu gelişmeden memnun olmadığını hatırlatıyor. “Yarın, ilk ekip gelecek, inşallah bir terslik olmaz da dağdan inme süreci devam eder” diyor, “temkinli olmayı” tavsiye ediyor:

- Tamam, çözülmeye başladı bu iş bitiyor diye aşırı iyimserlik de yanlıştır; bin kaç bin PKK’lıdan elli kişi dağdan iniyor diyerek bunu küçümsemek de yanlıştır. Bu noktaya gelmek için hükümet ve devlet çok çalışmalar yaptı. Medya ve kanaat önderleri sürece temkinli ama teşvik edici bir gözle bakarsa çok iyi olur.

Diplomasi ve uyuşturucu

PKK’ya dün dolaylı destek olan, göz yuman ülkeler olduğu belli.
Ama mesela en başta Suriye’nin tavrı epeydir çok dostane...

Kuzey Irak yönetimi son zamanlarda Türkiye’ye daha sıcak.

Rıza Altun gibi “PKK’nın kasası” olan bir ismi serbest bırakan Fransa’nın son zamanlarda tutuklamalar yapması, Almanya’da PKK kuruluşlarına artan baskı... İskandinav ülkelerinin Türkiye’ye verdikleri siyasi destek...

Son olarak, ABD’nin ikisi dağda olan üç PKK liderini uluslararası uyuşturucu kaçakçısı ilan etmesi...

Bunlar PKK etrafındaki diplomatik çemberin nasıl daraldığının bir fotoğrafı...

Çiçek’i dinliyorum:

- Uyuşturucu meselesi çok önemli. Bu PKK - uyuşturucu bağlantısı hakkında çok esaslı bir çalışma yaptık. ‘Çocuklarınızı zehirliyorlar’ diye anlattık. PKK’nın anayasal düzene karşı silahlı bir örgüt olduğunu anlatmaktan daha etkili oldu. Keşke on yıl önce böyle bir çalışma yapılsaydı, daha erken sonuç alınabilirdi.

Kapalı kapılar

Devlet gayri resmi şekilde Öcalan’la görüştü mü ki Öcalan böyle bir çağrı yaptı?

Yoksa genel gidişata baktı, böyle bir çağrı çıkarma ihtiyacını mı duydu?

Tabii Çiçek bu soruma cevap vermiyor. Ancak hükümetin, devletin, ordunun, istihbaratın “uzun süreli ve koordineli çalışmalarıyla” bu noktaya gelindiğini söylüyor.

Çiçek, ağustos sonlarında dağdan inen 14 PKK’lıdan 10’unun serbest bırakıldığını o zaman Org. Başbuğ’un açıkladığına da dikkat çekiyor.

Dağdan indirme için yeni yasalar çıkarılması istendiğinde Çiçek, TCK 221. maddesindeki “etkin pişmanlık” hükümlerinin müsait olduğunu söylememiş miydi? İşte bugün dağdan inenlere bu madde uygulanacak, sorgulanıp serbest bırakılacaklar.

Demek ki, bir ana plan üzerinde gidiliyor. Hukuki çerçevesi, devlet organları arasındaki koordinasyonu, diplomasi boyutları kanaviçe gibi işlenmiş bir ana planla bu noktaya gelindi.
Tabii devamı da vardır.

‘Açılım’ faktörü

Elbette ‘Kürt açılımı’ bu kanaviçenin en önemli motiflerinden biri. Dünyada da böyle...

Dünyadaki benzer tecrübeler de gösteriyor ki, demokrasiler bir yandan terör örgütlerinin etrafındaki askeri ve diplomatik mücadele çemberini daraltırken öbür yandan da demokrasiyi genişletiyor. Böylece:

* Teröre karşı mücadelenin demokratik meşruiyeti ve diplomatik desteği güçleniyor. Avrupa, özellikle Fransa, diktatör Franko zamanında ayrılıkçı Bask milliyetçilerini destekliyordu, İspanya demokratikleştikçe durum tersine döndü. Bugün İspanya, ayrılıkçı partilerden Sin Fein’i terör bağlantısından dolayı kapatıyor, Avrupa’da kimse eleştirmiyor bile.

* Demokratik açılımlar, zamanla terörün tabanını daraltıyor ve ‘o kesimde’ demokratik usullerin güçlenmesine yol açıyor. Bu süreçte sorun kan ve ölümden arındırılıyor, demokrasi içinde tartışılan bir sorun haline dönüşüyor.

Türkiye ana hatlarıyla bu yolda; uzun, ince, kasisli fakat doğru bir yol.


TAHA AKYOL
MİLLİYET