Sultanbeyli’de engelli olan Mehmet Özdemir, eşi ile birlikte seyyar satıcılık yaparak geçimlerini sağlamaya çalışıyor. Ancak tek bir hedefi var: emekli olmak.
MEHMET ÖZDEMİR’İN HAYALİ: EMEKLİLİK
1977 yılında Ağrı’da dünyaya gelen Mehmet Özdemir, ilkokuldan sonra iş hayatına atıldı. Çeşitli sektörlerde çalıştı, ancak 2008 yılında geçirdiği trafik kazası sonucu belini kırarak tekerlekli sandalyeye bağımlı hale geldi. O günden sonra engelli eşiyle birlikte geçimini sağlamak için seyyar satıcılık yapan Özdemir, 480 gün kalan sigorta gün sayısını tamamlayarak emekli olmayı hayal ediyor.
GEÇİM ZORLUĞU VE BELEDİYEDEN YARDIM
Evde yemek yapma imkanları bulunmayan Özdemir ailesi, belediyenin haftada üç gün sağladığı yemeklerle hayatta kalmaya çalışıyor. Özdemir, “Eşim ve oğlum için endişeliyim. Eğer başıma bir şey gelirse, onlar perişan olacak. Engelli maaşıyla geçiniyoruz, ama maaşımız kesildiğinde ne yapacağız?” diyerek zor durumda olduklarını dile getirdi.
ENGELLİ RAMPALARI VE ULAŞIM ZORLUKLARI
Tekerlekli sandalye ile yaşamanın zorluklarını anlatan Özdemir, engelli rampalarının yetersiz olduğunu ifade etti: “Otobüs rampaları çok dik, vapura binmek bile yardımsız olmuyor. Kaldırımlar çok yüksek, bu yüzden zorlanıyorum. Engelli rampalarının düzgün bir şekilde yapılması lazım.”
İŞ ARAMAKTA ZORLANIYOR
Özdemir, “Ağır engelli olduğum için sigortalı bir iş bulmam çok zor. 480 gün kaldı, umarım sigortalı bir iş bulur ve emekli olabilirim. En büyük hayalim emekli olmak ve ailemi güvende görmek,” diyerek geçim sıkıntısına rağmen umudunu kaybetmediğini belirtti.
Mehmet Özdemir’in yaşadığı bu zor yaşam koşulları, engelli bireyler için toplumda daha fazla duyarlılık ve destek gerektiğini bir kez daha gözler önüne seriyor.
