1949 yılında Yozgat’ta dünyaya gelen Yaşar Ekincioğlu, ağır şartlara rağmen yaşam sevinciyle tanındı. Zihinsel engeli ve gözlerindeki şaşılık bile yüzündeki sıcak ifadeyi bastıramadı. Yozgat halkı onu hiç unutmadı.
YAŞAMINI NASIL SÜRDÜ?
Yaşar küçük yaşta zihinsel engelle ve görme zorluğuyla dünyaya geldi. Buna rağmen ailesi ve çevresi, onun enerjisini ve neşesini hep koruduğunu anlattı. Zorluklara rağmen içten ve mutluluk dolu bir insan profili çizdi.
YOZGAT’IN İLGİ ODAĞI
Yozgat’ta, toplumun her kesimi Yaşar’la içten ilişkiler geliştirdi. Esnaf, gençler, öğrenciler – herkes onun sıcak gülümsemesini bilirdi. Ziyaretlerinde, onu büyük bir sevgiyle karşıladı; okul geçme telaşındaki öğrencilere bile içten yanıtlar verdi. Onun enerjisi, kasaba halkının yüzünü güldüren bir sıcaklık oldu.
ŞEYHZADE AHMET EFENDİ’NİN DEĞERİ
Yozgat’ın manevi önderlerinden Şeyhzade Ahmet Efendi, Yaşar’ı her bulduğunda baş köşeye oturtup özenle ilgilendi. Yaşar’ın eniştesi Şefik Bilir, Ahmet Efendi’nin ona olan sevgisini duygulu ifadelerle aktardı. Sözlerine göre; “Ona iltifat eder, varlığını baş tacı ederdi.”
ACI BİR VEDA: TRAFİK KAZASI
Yaşar, 1999 yılı Aralık ayında Yozgat-Sivas kara yolunda geçirdiği elim bir trafik kazasında yaşamını yitirdi. Kamyonun çarptığı kazada faile ulaşılamadı. Bu ani kayıp, Yozgat halkı için derin bir acı yarattı.
YOZGAT’IN HATIRASINDA YAŞAMAYA DEVAM EDİYOR
Yaşar Ekincioğlu, sevgi dolu duruşu ve çevresine verdiği pozitif enerjiyle Yozgat halkı tarafından hâlâ saygıyla ve sevgiyle anılıyor. Onun unutulmayan gülümsemesi, yerel hafızada yaşamaya devam ediyor.
