Konferanslar için gittiğim şehirlerde hep aynı sorulara muhatap oluyorum; “X bunu yapıyor, Y bunu savunuyor, Z böyle diyor...

Hepsi aynı çizgide olmalarına rağmen neden beraber olamıyorlar? Acaba tehlikenin farkında mı değiller yoksa egoları ülke menfaatlerinin üstünde mi?..”

Sevgili dostlar, zikredilen isimlerin “çoğunu” yakından takip ettim, sizler de dinlediniz, sorguladınız. Özde hepsi “ülkenin çok tehlikeli bir dönemden geçtiğini” ve kurtululuş “kendilerinde” olduğunu savunuyorlar.

Ana fikirlere “belli bir noktaya” kadar katılıyorum. Özün bir bölümüne katılmama rağmen “çözüm bende” noktasında ise “bir vatandaş olarak” şüphe içindeyim!

Çözüm “şahıslarda” olabilir mi!

Bakıyorum; Yaşar Nuri Öztürk, Yaşar Okuyan, Mehmet Haberal, Tuncay Özkan, Osman Pamukoğlu, Kamuran İnan, Süheyl Batum ve burada yer olmadığı için sayamayacağım ama parti kurma hazırlığında olan birçok isim, ortak özellikleri aynı; “aktif siyasette” fiili ve/veya “fikir temelinde” etkin olan ve “ben” diyerek ayrı noktalara düşmüş isimler!

Şimdi birlikte düşünelim; bu isimlerin hepsi ayrı ayrı partiler ile seçime girdiklerinde “kimden” oy alacaklar!

Cevap çok basit ve net; kendi fikirlerine yakın olan “CHP-MHP-ULUSAL-MİLLİYETÇİ” çizgideki oyları bölecekler ve “karşı oldukları” fikirleri savunan partilerin “oylarına istemeden” katkıda bulunacaklar.

Hepsi % 1’er 2’şer oy alacaklar ve “belki de ramak farkıyla” ortak zeminde “hareket edebilecekleri” büyük parçaların “gücünü” azaltacaklar! Bölecekler!

Sevgili dostlar, bu noktada saydığım, saymadığım bütün isimlere sesleniyorum; “herkesin genel başkan olması şart” değil.

Eğer ülke “gerçekten” çok zor durumdaysa; ortak bir tezde birleşmek daha doğru değil mi! İsimler değil “ana prensipler” önemli değil mi!

Yoksa söylediklerinizin “birleştirici” olma gücüne “inancınız mı az”!

Sonuç: Aynı “potansiyel” içinde “kendilerine” köşe kapma derdi olmayan samimi isimler, eğer “söyledikleri” gibi “VATANI, MİLLETİ tehlike içinde görüyorlarsa”, yarından itibaren yapacakları tek bir hareket var; “kendilerinden vazgeçip, ortak noktaları aramak ve ana tez üstünden bir sentez yaratmaya çalışmak”! Haydi beyler; bırakın “egolarınızı” kenara!

Son söz: Söz konusu “VATAN” ise gerisi “teferruattır”! Peki böyle bir denge içinde “Egoların” ne önemi var!

Yiğit Bulut
[email protected]
Vatan