Daha da bir aydan fazla var ortalığın mayna olmasına. Henüz bayrak, flama, afiş, araba kervanı, otobüs kornası, kurbanlık koyun, bozuk mikrofonlar, çığırtkan kızlar ve cızırtılı kelek şarkılar kirliliğini yaşamadık bile.
Her seçim öncesi büyük şehirler "kaçılası cehennemlere" dönüşürler çünkü...
Neydi o "tornistan" şarkılar yahu, "denizleri aş da gel Mesut kurbanın olam, kurtar bizi bu kadından ne olur" ...
Üstelik bu sefer sonuç da büyük ölçüde belli.
AKP oy oranını koruyacak, belki de arttıracak, hele İstanbul'da mutlaka kazanacak.
Kusura bakmayın ama, nasıl benim köprü trafiğinde çektiğim sıkıntı Elazığ'da oturan vatandaşı hiç mi hiç ilgilendirmiyorsa, başka illerdeki ve ilçelerdeki belediye kavgaları da beni ilgilendirmiyor.
Gökçek kazanırsa Ankara'ya gittiğim zaman kırmızı halı mı döşeyecek ayağımın altına, Karayalçın kazanırsa şehre mi sokmayacak?
Benim kaç lira çöp vergisi ödediğime üzülüyor musunuz ki, ben sizin doğalgaz sayacınızı kaça kiraladığınızı dert edineyim?
Hele İzmir adaylarının isimlerini bile bilmiyorum, merak da etmiyorum. Sevgili İzmirliler'in de bizim burada hangi ilçemizde kimin önde gittiğini soruşturduklarını hiç sanmıyorum.
"Amma da bencilsin ha" demeyiniz, gazeteci sıfatıyla değil, "sıradan vatandaşın bakış açısından" bakayım dedim konuya...
Havalarda uçuşan yolsuzluk dosyaları, sıradan vatandaşı ancak GalatasarayKocaeli maçı "gibi" ilgilendiriyor. Hiçkimse siyasi tavrını bu iddialar üzerine kurmaz.
Üstelik "belediye seçimlerinde aday önemlidir" iddiasına rağmen bal gibi belli ki, bu sefer insanlar oylarını adaylara değil "partilere" verecekler.
Muhalif matbuatın "ne pahasına olursa olsun Kılıçdaroğlu'na oy toplama" çabalarını da önce gülerek izliyorduk, yavaş yavaş ruh sağlığımızı etkilemeye başladı...
"Silkele Kılıçdaroğlu, düşecekler" gibi saftırık yazılar artık güldürmüyorlar.
